[Fiction] The Wheel of Fate

บทที่3 : ภาระที่คาดไม่ถึง

“ตื่นเถิด...”

...
.....

“ตื่นเถิด...”


เสียงปลุกเบาๆของบาทหลวงชราไม่ได้แทรกเข้าสู่โสตประสาทของเด็กหนุ่มเลยแม้แต่น้อย

... เด็กผู้นอนอยู่กลางโบสถ์ตั้งแต่เมื่อวานเย็น โดยไม่มีใครเข้าไปปลุก …

“เฮ้อ... ”บาทหลวงชราเริ่มท้อใจ และหันหลังให้กับเด็กหนุ่มที่หลับราวกับตายอยู่ข้างชั้นหนังสือในโบสถ์

“ดิฉันว่า .. ท่านล้มเลิกความพยายามจะปลุกเขาเถอะค่ะ.. เอ่อ...ท่านสาธุคุณมอร์เร่ย์คะ? ให้ดิฉันลากไปเลยมั้ย? ”

บทที่4 : เจ้าชายน้อยในผอบใหญ่
## ถ้าเจอคำแปลกๆ กรุณาลงไปอ่านล่างสุด ##

ภาพที่ปรากฏแก่สายตานั้นช่างเปล่งประกายราวหยาดมุก

เรือนผมสีเงินยาวสลวยจรดเอวบาง คลอไปในไหล่มนขาวซึ่งโผล่พ้นชุดยูคาตะตัวบางหลุดลุ่ย

ยามเมื่อเปลือกตาบางบนดวงหน้าสะคราญนั้นปรือเปิดขึ้น เผยให้เห็นนัยน์ตาคู่เรียวสีชาดแสนเย้ายวน

และเมื่อเรียวปากบางสีสดนั้นคลี่ยิ้ม ราวกับโลกทั้งใบตกอยู่ในช่วงเวลาแห่งสนทยา ..