บทที่4 - เจ้าชายน้อยในผอบใหญ่ + ภาคพิเศษ 4.1 - อดีตของเจ้าชาย

[Ne[M]eSi[s]]

บทที่4 : เจ้าชายน้อยในผอบใหญ่
## ถ้าเจอคำแปลกๆ กรุณาลงไปอ่านล่างสุด ##

ภาพที่ปรากฏแก่สายตานั้นช่างเปล่งประกายราวหยาดมุก

เรือนผมสีเงินยาวสลวยจรดเอวบาง คลอไปในไหล่มนขาวซึ่งโผล่พ้นชุดยูคาตะตัวบางหลุดลุ่ย

ยามเมื่อเปลือกตาบางบนดวงหน้าสะคราญนั้นปรือเปิดขึ้น เผยให้เห็นนัยน์ตาคู่เรียวสีชาดแสนเย้ายวน

และเมื่อเรียวปากบางสีสดนั้นคลี่ยิ้ม ราวกับโลกทั้งใบตกอยู่ในช่วงเวลาแห่งสนทยา ..



ตุ๊บ!! ร่างอันแสนงดงามกระโดดออกจากกลุ่มควันสีอ่อนเข้าประชิดชายร่างเล็กผู้ยืนติดกับต้นไม้ขนาดใหญ่

เรียวนิ้วสีขาวราวหิมะลูบคางของเฟย์ขึ้นพร้อมโน้มริมฝีปากเข้ามาประกบแน่น!!

มือนุ่มของชายร่างสวยคว้าร่างอันบอบบางของเฟย์เข้ามาในอ้อมกอด

.. ริมฝีปากเรียวบางขบลงบนคอของเฟย์ด้วยความเสน่ห์หา ดวงตาสีม่วงส่งแววขอความช่วยเหลือจากสหายที่เพิ่งรู้จัก

.. เส้นผมสีเงินสลวยถูกปล่อยสยายลงมาถึงสะโพก ใบหน้าหวานของเฟย์กลายเป็นสีแดงจัด


“ปละ..ปล่อยนะ!!”

เพี้ยะ!!

ฝ่ามือน้อยๆฟาดลงบนใบหน้าอันงดงามของบุรุษแปลกหน้าด้วยแรงเฮือกสุดท้าย พร้อมผลักร่างเพรียวออกจากตัว

“กะ.. แกเป็นใครน่ะ” ความสุภาพและมารยาททั้งหลายของเฟย์ถูกพับเก็บลงไปด้วยความโกรธ

เสียงเล็กแหลมตะโกนลั่นทั้งที่ใบหน้ายังแดงเรื่อพลางชี้หน้าผู้บุกรุกเอกราชของตน

..ไม่อยากยอมรับหรอกนะ ว่าไอหัวขาวมันจะจูบเก่งแบบนี้?!.. (ไอหัวขาวที่ว่า: หัวเงินเฟ้ย =[]=)

ชายปริศนาไม่ตอบ ร่างงามเพียงชันเข่าลงกับพื้น มือเรียวยาวจับมือเล็กๆของเฟย์ขึ้นมา ก่อนจะแนบเรียวปากลงบนหลังมือ

“ท่านคือผู้ปลดปล่อยข้าให้เป็นอิสระ เพราะฉะนั้น .. ”

ดวงตาสีแดงสบกับดวงตาสีอเมทิสต์อย่างลึกซึ้งชวนเลี่ยน ..ทำให้คนโดนมองอยากคายของเก่าขึ้นมาเล็กๆ..

..แต่ถ้าได้ขอพรเหมือนในนิยายก็ดีไม่น้อยล่ะน้า..

ในขณะที่คนตัวเล็กเริ่มฝันหวาน ประโยคต่อมาของบุรุษผู้งดงามก็ทำให้อ้าปากค้าง เหมือนมีเสียงโครมใหญ่ดังขึ้นในตัว

“เพราะฉะนั้น!! ผมจะเป็นเสะให้คุณนะ!!”

“ม่ายอ๊าววว!!!!” เสียงกรีดร้องลั่นของเฟย์ผู้น่าสงสารดังก้องไปทั่วป่าหิมะ

---

ภาคพิเศษ 4.1 : อดีตของเจ้าชาย


ผม.. เป็นเจ้าชาย

ชื่อ ‘โอจิ’ ถูกตั้งขึ้นมาก็เพราะแบบนั้น

แต่ทำไมนะ

ท่านพ่อบอกว่าผมจะได้ครองแผ่นดินนี้ จะได้ยิ่งใหญ่กว่าใครๆ

ท่านแม่บอกว่า ทุกคนในแผ่นดินจะรักผม



... แต่ว่า ...



ทำไมผมถึงถูกขังอยู่ในหอคอยแบบนี้ล่ะ ?!

ทั้งๆที่ท่านพ่อบอกว่าทุกที่ในดินแดนนี้เป็นของผม

ทำไมผมถึงไม่ค่อยได้พบท่านแม่เลยล่ะ ทำไมท่านแม่ไม่เคยกอดผมเลย ?

ทั้งๆที่บอกว่าทุกคนจะต้องรักผม

ทำไมกัน.. ทำไม



ผมน่ะ ไม่ต้องให้ทุกคนมาทักก็ได้ ขอแค่ท่านพ่อกับท่านแม่ก็พอแล้วแท้ๆ

หรือเพราะว่าผมคือ ‘เจ้าชาย’ ถึงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว



ดวงตากลมโตสีแดงของเด็กชายแลดูอ่อนเดียงสา มองดูนภาไร้เมฆผ่านบางหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย

..ถ้ามีปีก.. ก็ดีสินะ..

จะบินไปที่ไหนก็ได้ ไปหาท่านพ่อกับท่านแม่เมื่อไรก็ได้

ผม..อยากไปจากที่นี่



..ราวกลไกอันฝืดเคืองของโชคชะตาได้กลับมาเดินอีกครั้ง..



“อยากออกไปจากที่นี่ใช่มั้ย องค์ชาย” แว่วเสียงนุ่มนวลทว่าเย็นเฉียบขึ้น ทำให้เด็กน้อยหันไปมองหาต้นเสียง

ชายร่างสูงในชุดดำสนิทเหมือนหลุดมาจากโคนันกำลังยืนพิงเสาหิน พร้อมยิ้มอย่างไม่น่าไว้วางใจ

แต่กับองค์ชายน้อยที่ถูกเลี้ยงดูในหอคอยสูง คงไม่สามารถจับกลิ่นอันตรายจากชายผู้นี้ได้



“คุณเป็นใคร?”

“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่ฉันจะมามอบปีกให้เธอ”

พูดจบ.. ชายลึกลับก็เอา ..

ปีก.. ซะเมื่อไหร่เล่า!!

คิ้วของเด็กน้อยขมวดเข้ามาเป็นปม สมองอันอ่อนเยาว์ประมวลผลอย่างรวดเร็ว

.. เอ่อ.. สิ่งนั้นมันขนาดใหญ่กว่าตัวเขา กลมๆ สีทอง ฉลุลายดอกไม้สีม่วง ดูยังไงก็ไม่ใช่ปีกนะ ..

“จะบอกว่ามันไม่เหมือนปีกใช่มั้ยล่ะ” ชายชุดดำยืดตัวขึ้นเต็มความสูง ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงภูมิอกภูมิใจ

“นี่น่ะมันคือปีกรุ่นใหม่ต่างหาก ปีกรุ่นนีโออาร์มสตรองไซโครพลาสม่าอามสตรอง(อ้างอิง:กินทามะ)ต่างหาก!!”



เจ้าชายตัวน้อยครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าเหมือนเข้าใจ ทั้งๆที่ความจริงไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าคนประหลาดที่พูดสักนิด

“งั้นผมต้องใช้ยังไงหรอครับ”

ชายชุดดำยิ้มกริ่ม ก่อนกวักมือหยอยๆเรียกเจ้าชายน้อยให้เดินเข้าไปใกล้

และเมื่อร่างเล็กเดินเข้าไปแตะเจ้าปีกรุ่นใหม่นั้น ชายปริศนาก็จัดการยัดร่างเล็กๆลงไปพร้อมปิดฝาทันที !

“เอาล่ะ แค่นี้ก็เรียบร้อย” เขายิ้มกริ่มอย่างชั่วร้าย

มือแกร่งหยิบผอบที่ถูกย่อส่วนด้วยเวทย์มนตร์เรียบร้อยแล้วขึ้นมา...

และ .. ก่อนที่จะ ..

เขวี้ยงมันลงทะเล =[]= !?

และแล้ว โอจิน้อยๆก็ได้พบกับการเดินทางครั้งยิ่งใหญ่ !!



..ทุกๆคนครับ..

..ผมเป็นเจ้าชาย.. เจ้าชายที่ลอยอยู่กลางทะเล..

..หรือนี่! จะเป็นบททดสอบ!..

..บททดสอบแห่งรักแท้..?

..ที่รักที่อยู่ไกลแสนไกลครับ ผมจะไปหาแล้วนะ..

-FIN(?)-

OujiKitsu (writer ของตอนพิเศษ): มันไร้แก่นสารโพดๆเนอะ =[]=

---

แถลงการณ์

เสะเมะ (seme) - คือฝ่ายรุก ซึ่งเวลาขี้เกียจเรียกยาวๆก็จะเรียกกันสั้นๆว่า เสะบ้าง เมะบ้าง ตามสะดวกตามความชอบ

กรี้ดดดดดด จงวายกว่านี้ >[]<