Chapter : II

[Admin]

"นี่.. นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!!??" เคลสตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง เมื่อได้พบว่าหมู่บ้านของตน ได้ถูกเผาทำลายจนหมดสิ้น
"นี่มัน...อะไรกัน..." เขาทรุดลงไปคุกเข่าที่พื้น พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลหยดลงมาจากดวงตาสีเทา

'ตึก!..'

"......." เชสเตอร์เดินมาถึงทางเข้าหมู่บ้าน พร้อมๆกับศพของหมาป่าตัวนึงที่หิ้วติดกลับมาด้วย
"นี่มัน... บ้าอะไรกัน!!!!!!!!!" เขาจับซากของหมาป่าตัวนั้นออกมา พร้อมกระทืบมันจนเละด้วยความโกรธ
"เชสเตอร์..." เคลสหันกลับไปมองชายหนุ่มผมสีเงินที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น พร้อมๆกับลุกขึ้นแล้วเดินไปหา

'ผัวะ!!!'

"ไอ้คนที่ทำแบบนี้ มันยังเรียกตัวเองว่า 'มนุษย์' ได้อยู่รึไง!!!" เชสเตอร์ต่อยไปที่หน้าเคลสด้วยความโกรธแค้น โดยที่เคลสไม่พูดอะไรทั้งสิ้น ได้แต่ยืนอยู่เงียบๆ

'ผัวะ!!!!'

เชสเตอร์ต่อยไปที่หน้าของเคลสอีกที เพื่อระบายความแค้นที่อัดอั้นในใจ ทำให้เคลสล้มลงไปกองกับพื้น
"เรื่องนี้ฉันผิดเอง... ฉันผิดเอง....." เคลสบอกกับเชสเตอร์ พร้อมๆกับยันตัวให้ลุกขึ้น
"..." เชสเตอร์ได้แต่นิ่งเงียบ และเดินผ่านเคลสไปโดยไม่พูดอะไร
"เชสเตอร์..." เคลสพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับหันไปมองชายหนุ่มที่เดินไปที่บ้านตัวเองด้วยแววตาอันเศร้าโศก
"พ่อ.. แม่.." เขาละสายตาไปมองที่บ้านของเขา และค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมา และในจังหวะที่กำลังจะก้าวเท้าไปที่บ้านของตนนั่นเอง...

'ตึก!!'

"ใครน่ะ!" เคลสหันกลับมามองที่ด้านหลังของเขา แต่ก็ไม่พบสิ่งใดอยู่
"อย่าขยับดีกว่าน่า เจ้าหนู......" ทันใดนั้น ก็มีเสียงกระซิบที่หูของเขา เมื่อเหลือบตาไปมอง ก็พบชายในชุดเกราะเหล็กหนาคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังเขา พร้อมกับกองทหารอีกราวๆสี่ห้าคน
"แก.. เป็นใครกัน!?" เคลสกำดาบแน่น แต่ตัวก็ไม่สามารถขยับตัวได้ เนื่องจากชายในชุดเกราะหนาคนนั้น ได้เอาดาบจ่อที่คอด้านหลังของเขาอยู่
"ข้าเป็นใครงั้นหรอ หึหึหึ..." ชายในชุดเกราะพูดออกมา พร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ
"ข้าก็คือคนที่กำลังเป็นจ้าวโลกยังไงล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆๆ!!!" เขาหัวเราะออกมาอย่างดัง และผลักเคลสล้มลงไปกองกับพื้น
"เอาตัวมันไป!!!" เขาตะโกนออกมา พร้อมๆกับที่กองทหารที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างหลัง ได้เดินมาและจับตัวของเคลส ก่อนที่จะเดินจากไปจากหมู่บ้าน..

ณ โบราณสถานลึกลับที่หนึ่ง.. (หลังจากที่หมู่บ้านโทลทัสถูกเผาทำลาย 2 ชั่วโมง)

"โอ๊ย!!" เสียงของเคลสร้องออกมา เมื่อตนถูกผลักให้ล้มกองลงกับพื้น(อีกแล้ว) และเมื่อยันตัวขึ้นมา ก็พบกับหญิงสาวผมยาวสีเหลืองคนหนึ่ง ถูกจับมัดอยู่ข้างๆ เช่นเดียวกันตนเองที่ถูกมัดเช่นกัน
"หือ.. คุณทรินิคัส?.." เขามองไปด้านหลังของกองทหาร พร้อมๆกับเห็นคนรู้จักของปู่ 'ทริสทัน' ของเขานอนกองอยู่กับพื้น
"ลูกชายของมิเกล 'เคลส อัลเวน' กับลูกสาวของเมริล 'มินท์ แอดเนด' งั้นรึ" ชายผู้ที่อยู่ในชุดเกราะเบื้องหน้า ได้พูดออกมาเบาๆ
"พวกแกคือทายาทของผู้สร้างผนึกงั้นสิ.." เขาพูด พลางหยิบสร้อยคอที่มีผลึกเรืองแสงทรงกลมสีแดงห้อยติดอยู่ด้วยขึ้นมา
"จะทำอะไรน่ะ!?" เคลสตะโกนออกมา เมื่อเห็น'ของขวัญ'ครบรอบอายุสิบหกปีของตน ถูกชายในชุดเกราะขโมยไป
"เอาคืนมานะ!! นั่นมันของพ่อฉัน!!!"
"หึหึหึหึ.. แกไม่รู้หรอกว่าสิ่งนี้มันคืออะไร เจ้าหนู..." ชายในชุดเกราะหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกระชากสร้อยคออีกเส้น มาจากหญิงสาวที่ห้อยอยู่ ที่มีลักษณะเหมือนกัน เพียงแต่เป็นสีน้ำเงินขึ้นมา
"กรี๊ด!!" หญิงสาวชุดสีขาวที่มีผมยาวสลวยสีเหลือง 'มินท์' ร้องออกมาเมื่อตนถูกกระชากสร้อยคอออกไปอย่างรุนแรง
"..." เคลสหันไปจ้องมองที่มินท์ด้วยความสงสัย เพราะว่าสร้อยคอนั้นเป็นสร้อยคอของตระกูลตน ทำไมถึงไปตกอยู่กับคนอื่นได้? แล้วทายาทผู้สร้างผนึก หมายความว่ายังไงกัน!? มันเรื่องอะไรกันแน่!!
"นี่น่ะ เป็นกุญแจสำคัญในการทำลายผนึกโบราณสถานแห่งนี้.." ชายชุดเกราะพูดออกมาเบาๆ แต่มันก็ดังพอที่จะทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าของตัวเขาได้ยิน

'เปรี้ยง!!!'

"กุญแจที่จะทำให้ 'จอมมารดาออส' ฟื้นคืนชีพมายังไงล่ะ!!!!" เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดัง พร้อมๆกับสายฟ้าที่ผ่าลงมาอย่างดังสนั่นจากพายุฝนที่อยู่ด้านนอก
"คิดว่าจะยอมให้ทำแบบนั้นเรอะ!!!!" เสียงของชายหนุ่มปริศนาดังก้องไปทั่วโบราณสถาน ทำให้เหล่ากองทหารและหัวหน้าของพวกเขา มองหาที่มาของต้นเสียงกันให้ทั่ว

'ฟุบ ผึง!~'

".... หืม.." ชายในชุดเกราะมองลอดผ่านเกราะที่ป้องกันส่วนหัวของเขา แลเห็นอะไรบางสิ่งลอยมาโดยที่เป้าหมายของมัน คงไม่พ้นหัวของเขาเป็นแน่แท้

'เก๊ง!!'

เขาจับดาบขึ้นมาและฟันไปที่สิ่งที่ลอยมา ทำให้เป้าหมายของมันเบี่ยงไปที่พื้นแทน
"ลูกธนู?" เขาหยิบสิ่งที่ลอยมาขึ้นมาดู ใช่..สิ่งที่ลอยมา เป็นลูกธนูที่หัวศรของมันทำมาจากหิน ซึ่งคนที่ยังใช้ลูกธนูแบบนี้อยู่ ก็มีเพียง...
"เชสเตอร์!!!!" เคลสตะโกนออกมาพร้อมๆกับมองไปยังจุดที่ลูกธนูถูกยิงมา และเห็นเพื่อนรักของเขายืนอยู่
"มันอยู่นั่น!!!!" ชายชุดเกราะตะโกนพร้อมๆกับนำดาบชี้ไปที่ตัวของเชสเตอร์
"จะปลุกชีพจอมมารงั้นเรอะ.." เชสเตอร์จับคันศรของเขาขึ้นมา พร้อมๆกับหยิบลูกธนูอีกลูกขึ้นมาและเล็งไปที่ตัวของชายในชุดเกราะ
"เรื่องนั้น.. เพราะไอ้เรื่องแค่นั้น ถึงกับทำลายหมู่บ้านจนป่นปี้เชียวเรอะ!!?"
"คนจากหมู่บ้านโทลทัสล่ะสิ.." ชายในชุดเกราะที่ตกเป็นเป้าหมายของการยิง พูดออกมาเบาๆ และค่อยๆนำดาบที่จ่ออยู่ลง..
"เทียบกับการได้มาซึ่งพลังของจอมมารที่แท้จริงแล้ว..."
"จะซักหมู่บ้านหรือสองหมู่บ้าน มันก็ไม่มีความหมายหรอก!!!!" เขาตะโกนออกมาและจ่อดาบไปที่คอของเคลส
"ถ้าแกคิดจะยิงอีกล่ะก็.."
"ฉันจะส่งเพื่อนคนสุดท้ายของแกไปลงนรกซะ!"
"ฮึ่ย!!" เชสเตอร์สบถออกมาอย่างหัวเสีย โดยที่ต้องจำใจวางธนูลงแบบไร้ข้อกังขา
"ไร้น้ำยาเสียจริง.." ชายชุดเกราะพูดพร้อมหันหลังและค่อยๆก้าวเท้าไปที่โลงศพของ 'จอมมารดาออส' ที่อยู่ด้านในของโบราณสถาณ
"หืม?" แต่ในขณะที่เขากำลังก้าวเท้าไปนั่นเอง เขาก็ได้จ้องมองขึ้นไปเห็นสิ่งแปลกประหลาดที่คล้ายๆลูกบอลทรงกลมด้านบน ที่มีสายฟ้าไหลวนไปวนมาอยู่

'วิ้ง.."

วงเวทย์สีส้มปรากฎขึ้นที่ตัวของทรินิคัสที่ล้มอยู่ไม่ไกลจากพวกเคลสเท่าไหร่นัก
"แย่แล้ว.. นี่มัน... ถอยไปจากตรงนั้นเร็ว!!!" ชายชุดเกราะตะโกนออกมา พร้อมๆกับสั่งให้กองทหารทั้งหมดที่อยู่ด้านหลังของเขาถอยไปจากจุดที่บอลสายฟ้านั้นอยู่
"อินดิกเนชั่น!!!!" สุดเสียง ทรินิคัสร่ายเวทย์สายฟ้าอันทรงพลัง เวทย์ที่เคยทำให้จอมมารดาออสต้องหลบหนีมาถูกผนึกอยู่ที่โบราณสถาณแห่งนี้

'วาบ! เปรี้ยง!'

สายฟ้าผ่าออกไปรอบๆ โดยที่มีตัวนำเป็นเกราะเหล็กของเหล่าทหารที่สวมใส่มันอยู่นี่เอง
"ฮึ่ย!! ไอ้เจ้าพวกไร้น้ำยาเอ๊ย!!" ชายชุดเกราะสบถออกมาเมื่อลูกน้องของเขาถูกสายฟ้าผ่าจนกระเด็นล้มสลบไปทั้งหมด เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปยังทรินิคัสแทน
"หยุดนะ มาร์ส.." ทรินิคัสที่ล้มลงอยู่ต่อหน้าชายที่อยู่ในชุดเกราะ หรือ 'มาร์ส' พยายามยันตัวให้ลุกขึ้น และพูดออกมาเบาๆ
"ถ้าหยุดซะตอนนี้ก็ยังทัน!!" เขาชูมือขึ้นมาไว้ข้างหน้า และเริ่มร่ายเวทย์
"ไฟเออร์ บอ... อั๊ก!!!" แต่แล้วก่อนที่ทรินิคัสจะได้ทันร่ายเวทย์ ก็โดนมาร์สนำดาบแทงทะลุร่างเสียก่อน
"หุบปากไปเถอะน่า!!!! ไม่ว่าแกจะทำอะไรตอนนี้ก็สายไปแล้วเฟ้ย!!!" 'มาร์ส' ตะคอกใส่ทรินิคัสพร้อมๆกับหันหลังให้ และรีบก้าวเท้าไปยืนต่อหน้าโลงศพของจอมมารดาออส
"อึก..." ทรินิคัสฟุบลงไปนอนกองกับพื้น พร้อมกับเลือดที่ค่อยๆไหลออก ตอนนี้แค่เขาประคองสติให้ได้ก็นับว่าพยายามมากแล้ว เพราะทั้งพลังเวทย์และพลังกายได้ถูกใช้ไปจนหมด

'ตึกๆ!'

"เคลส!!" เชสเตอร์ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนของเขา พร้อมๆกับวิ่งเข้ามาหาจากประตูทางเข้าโบราณสถาณ

'ตึก!!'

เสียงฝีเท้าของ 'มาร์ส' หยุดลงที่หน้าโลงศพที่ผนึก 'จอมมารดาออส' อยู่
"เอาล่ะ ลืมตาขึ้นมาเถิด จอมมารดาออส!!!!!" เขาตะโกนขึ้นมา และชูสร้อยคอสองเส้นที่อยู่ในมือขึ้นไปที่ฝาโลง

'วิ้ง..'

ทันใดนั้น ก็มีวงเวทย์เกิดขึ้นมาล้อมรอบฝาโลง และครอบคลุมตัวของมาร์สไปด้วย
"อึก.." เคลสรำพึงออกมาเบาๆ และก้มหน้าด้วยความสิ้นหวัง

'ฝุบ'

ดาบของเคลสถูกดึงออกมาจากฝัก เมื่อหันหลังไปก็พบเพื่อนรักของเขา 'เชสเตอร์' ยืนถือดาบของเขาอยู่ และง้างดาบขึ้นมาหวังที่จะฟันอะไรซักอย่าง
"นิ่งๆนะ.." เชสเตอร์ฟาดดาบลงมาเบาๆ แต่มันก็แรงเพียงพอที่จะทำให้เชือกที่มัดมือของเคลสขาด
"เธอก็ด้วย" เขาหันไปมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเคลส พร้อมๆกับนำดาบไปค่อยๆตัดเชือกที่มือให้
"คุณมอริสัน!" มินท์เมื่อตนถูกปลดปล่อยจากเชือกที่พันธนาการตน ก็รีบวิ่งไปหาทรินิคัสที่นอนกองอยู่กับพื้น พร้อมกับเริ่มร่ายเวทย์ฟื้นฟูทันที
"ทำใจดีๆไว้นะคะ.." เธอพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับค่อยๆร่ายเวทย์ช่วยเหลือให้ทรินิคัสไปเรื่อยๆ
"เคลส.." เชสเตอร์เรียกชื่อเพื่อนของเขาเบาๆ พร้อมกับยื่นดาบในมือให้
"ปกป้องเธอคนนั้นด้วยนะ" เชสเตอร์พูดจบ เคลสก็รับดาบในมือพร้อมกับพยักหน้า และวิ่งตามไปหาทรินิคัสทันที

'ฝุบ.. ขวับ!'

มาร์สที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างหน้าโลงศพของจอมมาร ได้ปาสร้อยคอที่มีลักษณะเป็นผลึกทั้งสองเส้นเข้าไป และเมื่อปาเข้าไปนั้นเองก็พลันเกิดแสงสว่างวาบสีน้ำเงินและสีแดงขึ้นมา และทำให้ผลึกของสร้อยคอสองเส้นนั้นแตกออกมา
เกิดเป็นลูกกลมพลังเวทย์สองลูกที่วนเวียนอยู่ที่ฝาโลงศพ

'วิ้ง..'

ตัวอักษรเวทย์นับร้อยนับพันที่ถูกสลักไว้ข้างๆโลงศพได้มีแสงเรืองขึ้นมา พร้อมๆกับฝาโลงศพที่ค่อยๆสั่นไหว..

'ตูม!!!'

ฝาโลงศพได้ระเบิดและกระเด็นออกมา เปรียบเสมือนถูกสิ่งที่อยู่ข้างในกระแทกออกมาอย่างแรง คลื่นพลังเวทย์มหาศาลล้นออกมากระแทกตัวมาร์สจนกระเด็นถอยหลังล้มลงไป

'วาบ..'

หลังจากที่คลื่นพลังเวทย์หายไป ก็บังเกิดเป็นร่างของชายหนุ่มร่างใหญ่ค่อยๆลุกขึ้นมาจากในโลงศพ พร้อมๆกับผมสีเหลืองทองยาวและชุดคลุมของเขา
ใช่แล้ว.. 'จอมมารดาออส' ได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาแล้ว!!
"หึหึหึหึ.. ฮ่าฮ่าๆๆๆ!! มาสิ ดาออส จงมอบพลังให้ข้า!!!!" มาร์สตะโกนออกมาหวังที่จะให้จอมมารเบื้องหน้ามอบพลังให้ตน แต่แล้ว...

---

Mint Adnade